 Czytam w dzisiejszych gazetach, że projektowana jest zmiana Ordynacji podatkowej w części poświęconej przedawnieniu. Chodzi o to, by organ podatkowy, który wszczyna przeciwko podatnikowi postępowanie karne skarbowe, inofrmował go o tym, w tym o skutku w postaci zawieszenia biegu przedawnienia. Dobre i to. Dzisiaj nawet można cichuteńko, bez powiadamiania strony, takie postępowanie wszcząć i nawet go nie prowadzić - przedawnienie nie biegnie. Ale nie dostrzega się kwestii daleko bardziej istotnej, mianowicie przypisania wniesieniu skargi do sądu administracyjnego skutku w postaci zawieszenia biegu przedawnienia.
Zawieszenie biegu przedawnienia, znane z Kodeksu cywilnego, a w szczególnej formie także Kodeksowi karnemu, zapobiegać ma skutkom przedawnieniu w sytuacjach, w którch niedopuszczalne, niemożliwe albo niecelowe byłoby prowadzenie postępowania przeciwko osobie, na rzecz której przedawnienie biegnie. Jednak w żadnym z tych przypadków świadome lub nieświadome zachowanie takiej osoby nie powoduje zawieszenia biegu przedawnienia. Przyczyna jest prosta. Przedawnienie jest instytucją ustanowioną w interesie tej osoby i biegnie na jej korzyść. Zatem wyjątek od tej zasady powinien tyczyć się tylko takich sytuacji, gdy jej przeciwnik prawny (wierzyciel, oskarżyciel) z przyczyn od siebie niezależnych nie może podjąć skutecznych kroków, by swój interes zaspokoić.
Jeśli więc podatnik skarży się do sądu na decyzję podatkową, to wykorzystywanie swojegio uprawnienia nie powinno mu szkodzić, w tym narażać na zawieszenie biegu przedawnienia, zwłaszcza że co do zasady decyzja ostateczna podlega wykonaniu, a czynność egzekucyjna bieg przedawnienia przerywa.
Przy okazji prac nad nowelizacją Ordynacji także tej kwestii należałoby się przyjrzeć. Konstytucyjność obecnego rozwiązania jest bowiem wątpliwa.
Aby dodać komentarz, prosimy o zalogowanie się.
|
|
Ostatnie wiadomości:
Archiwum:
|
